Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Duo Reges: constructio interrete. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;
Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quae duo sunt, unum facit. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Itaque contra est, ac dicitis; Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.
Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Nunc de hominis summo bono quaeritur; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Immo videri fortasse.
- Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
- Quibusnam praeteritis?
- Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
- Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Esse enim, nisi eris, non potes. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quid, de quo nulla dissensio est? Nos commodius agimus. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;
Restat locus huic disputationi vel maxime necessarius de amicitia, quam, si voluptas summum sit bonum, affirmatis nullam omnino fore.
Et quidem, inquit, vehementer errat; Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Tria genera bonorum; Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Quo modo autem philosophus loquitur? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Erat enim Polemonis. Quod iam a me expectare noli.
Tum enim eam ipsam vis, quam modo ego dixi, et nomen inponis, in motu ut sit et faciat aliquam varietatem, tum aliam quandam summam voluptatem, quo addi nihil possit; Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
